Жүсан иісі жаныңа ой салады
Түсіреді есіңе кең даланы.
Шыбықты ат қып мініп жүрген шауып
Ауылдағы қарасирақ жас баланы.
Жусан иісі-иісі ғой туған дала,
Ол-жаңбырдың иісі жауған жаңа.
Жас баланың иісі буырқанған
Құшырланып иіскейтін ғазиз ана.
Жусан исі-тау-тас боп сезілетін,
Туысты ойлап бауырың езілетін.
Ол-достардың иісі сағындырған
Көңіліңді шын жүректен сезінетін.
Марат Абдирасилов
